[RECENZJA] „Koreański nie gryzie!”

Tytuł: Koreański nie gryzie!

Autorzy: Opracowanie zbiorowe

Język: Polski

Data publikacji: 2014

Stron: 168

Gatunek: kurs językowy/nauka języka

Wydawnictwo: Edgard

Ocena:  8/10 gwiazdek

Dotychczasowy bilans pogryzień prezentuje się całkiem nieźle. Komary i jakieś inne stworzonka latające w powietrzu bardzo lubią moją słodką krew. Nawet koreański próbował dołączyć do ich towarzystwa, pokazując niekiedy pazurki i ząbki, gdy nie poświęcałam mu należytej uwagi, aż tu nagle pojawił się „Koreański nie gryzie!”… Kurs dementujący wszelkie plotki czy doniesienia – ukazujący jedynie fakty – on naprawdę nie gryzie i ugryźć nie powinien.

Dlatego, diabeł okazał się nie taki straszny jak go malują – oczywiście – jeśli mamy na myśli podstawy 😉

Słowem wstępu

„Koreański nie gryzie” zawiera dziesięć rozdziałów. Każdemu z nich przyporządkowany jest inny temat przewodni, wokół którego kręci się zaprezentowany zasób słownictwa. Na samym początku dość szczegółowo zaznajamiany się z koreańskim alfabetem – szlifujemy go na wszystkie sposoby i strony, omawiamy i oswajamy z jego egzystencją. Przez ponad dwadzieścia stron dowiadujemy się nie tylko o historii mowy koreańskiej, ale przede wszystkim o jego niegroźnej złożoności – samogłoski, spółgłoski, samogłoski złożone, spółgłoski przydechowe i podwójne, dyftongi – o budowaniu sylab, zasadach wymowy. Autorzy pokusili się również o wypunktowanie podstawowych cech charakterystycznych języka koreańskiego, a także jego gramatyki.

Nauka alfabetu – co tu dużo ukrywać – jest obowiązkowa. Wydaje się trudna, ale tylko na początku – są to pierwsze koty za płoty, później powinno być już tylko lepiej. 

---

Urywki treningów pisania z rozdziału „O języku, piśmie i wymowie”

---

Rozdziały skonstruowane są według pewnego schematu, który chwilami ulega drobnym zmianom. Rozpoczynamy od zabawnych komiksów mających wprowadzić nas w zakres tematyczny, okraszonych krótkimi dialogami zawierającymi niekiedy zagadnienia gramatyczny, które wkrótce poznamy. Czasami w tych dialogach poziom językowy jest nieco wyższy, a użyte konstrukcje możemy napotkać nieco dalej. Panuje taki lekki zawrót głowy, gdyż nie wiemy skąd takie a nie inne zakończenie. Skuszę się na hipotezę, że dany zabieg artystyczny ma okazać się inspiracją i motywacją w poznawaniu dalszych tajników koreańskiego.

Następnie, dzięki ramce zatytułowanej „W tym rozdziale” dowiadujemy się z jakimi zagadnieniami gramatycznymi oraz z jakim słownictwem będziemy mieć do czynienia, o jaką wiedzę się wzbogacimy. Zaczynamy od krótkiej czytanki pełniącej również funkcję słuchanki. Szybko przechodzimy do konstrukcji gramatycznej. Niekiedy już po pierwszej (jeśli jest dość rozlegle wyjaśniona) pojawiają się ćwiczenia, niekiedy po kilku, także zagadnieniach leksykalnych. Ćwiczeń jest dużo – i nie zanudzają samouka. Większość urozmaicona jest ilustracjami, inne skupiają się na tłumaczeniach krótkich zdań, łączeniu słówek, uzupełnianiu tabelki i wiele więcej. Odpowiedzi oczywiście znajdują się na końcu książki. Między wierszami najpotrzebniejsze słownictwo tematycznie nawiązujące go poszczególnego rozdziału zgromadzone jest w „Słówka i konstrukcje”. Czasami pojawia się on tuż za krótkim dialogiem, a czasami na samym końcu rozdziału. Dodatkowo, na marginesach przy większości ćwiczeń pomocny okazuje się mini-słowniczek.

---

Komiks i dialog pochodzący z wstępu do drugiego rozdziału

---

We wnętrzu „Koreański nie gryzie” skrywają się – podstawowe zwroty (jak dziękuję/przepraszam), zaimki osobowe i będące częścią koreańskiej kultury społecznej zwroty do osób bez użycia ich imienia (jak ajumma/oppa), nazwy narodowości, okoliczniki miejsca  (m.in. wewnątrz, pod, nad, za), słownictwo tematycznie powiązane z domem i codziennymi czynnościami, liczebniki (sinokoreańskie i rodzime) i ich zastosowanie, podawanie czasu i daty, słownictwo dotyczące członków rodziny, części ciała, opisu charakteru i wyglądu, odmiany honoryfikatywne niektórych czasowników, klasyfikatory, słówka o zakupach, artykułach spożywczych, posiłków, kuchni (dodatkowo – poznajemy tradycyjne dania koreańskie), dni tygodnia, zawody, zaimki pytajne, sposób spędzania czasu wolnego, sporty… Rozdział X jest najobfitszy, gdyż w nim skrywają się m.in. słówka odnośnie środków transportu, podróżowania, zwiedzania, koreańskie atrakcje turystyczne, okoliczniki częstotliwości, sposobu i czasu… a także kolory. Całkiem sporo… i zapewne wszystko co najpotrzebniejsze na poziom podstawowy.

Odnośnie samych konstrukcji gramatycznych i zagadnień leksykalnych. Łącznie jest ich około 60 i nie powinny sprawiać większej trudności. Do piątego rozdziału każde słówko, zdanie przykładowe, tekścik z czytanko-słuchanki ulega transliteracji – a dalej już sami musimy poradzić sobie z wymową koreańskich cząstek zdaniowych. Zabieg jest przemyślany, gdyż przez cztery rozdziały szybko przyzwyczaimy się i opanujemy wymowę… a niezwykle pomocne w procesie adaptacji słuchowej oraz mówionej okazuje się załączona płyta CD.

Na płycie skrywa się 87 nagrań. Czy treść tabelki, dialogu, zdania przykładowego, zadania, ćwiczenia (szczególnie posiadającego w poleceniu „posłuchaj…”) uległa dźwięcznemu uwiecznieniu informuje nas taka ikonka uwieńczona numerem nagrania. Podczas słuchania możemy mówić i powtarzać za lektorem, ćwiczyć wymowę i czerpać radość z przemawiania w języku koreańskim. Do lektora nie mam zastrzeżeń – bo jakże mogłabym takowe posiadać. Pan i Pani mają ładną dykcję, mówią czysto, nie posiadają wad wymowy, a nagrania nie zawierają głosowych zanieczyszczeń. Całkiem przyjemnie się słucha.

---

 

Płyta CD, która jest integralną częścią kursu „Koreański nie gryzie!”

---

Wyjaśnienia gramatyki są raczej przejrzyste – choć- bardzo rzadko, ale zdarzy się napotkać uroczego i zabawnego kwiatka. Wiadomo, należy nagiąć nieco językowość przy zetknięciu polskiego z koreańskim, gdyż z tego drugiego na ten pierwszy nic toćka w tockę się nie przetłumaczy. Jednakowoż, pod tym względem kurs prezentuje się przyzwoicie, nawet jeśli użyta transkrypcja nie należy do moich ulubionych, gdyż osobiście wolę inną – MOCT = romanizację poprawioną, zatwierdzoną w 2000 roku przez Ministerstwo Kultury i Turystyki Korei. Ta od McCune’a-Reischauera wprawia mnie w lekką konsternację, ale są to już osobiste preferencje.

Kurs oprócz praktycznej nauki zawiera dodatkowo ciekawostki dotyczące kultury i codzienności Korei. Znajdują się one w sekcji Ćwiczenia, na marginesach, w ładnych ramkach „Czy wiesz, że…”. Nawet dowiedziałam się czegoś nowego, co pozytywnie nastawia i zachęca do dalszego pozyskiwania wiedzy o Korei.

Niestety… są dwie strony medalu. Jak dotychczas odnośnie treści wszystko w miarę mi odpowiadało, zatem usilnie doczepię się do oprawy graficznej, sposobu skonstruowania kursu od wewnątrz. Nie wiem, czy to wina trzech odcieni zieleni jakie zastosowano, które powodowały, że całość wydawała się zlewać w jedność, czy małej czcionki użytej do zapisania poddziałów w rozdziałach… ale gubiłam się. Przeglądając kartkę za kartką widziałam pomieszanie koreańskich znaczków z polskimi, a między nimi jakieś ćwiczenia. Nie wiedziałam, gdzie zaczyna się już gramatyka, gdzie kończy się dialog… i tym podobne dylematy. Należy się dobrze przypatrzeć i wczytać. Być może, gdyby gama barw była nieco bardziej zróżnicowana, a podstawą byłaby biel, a nie zieleń i, gdyby czcionka miejscami była większa, całość prezentowałaby się przejrzyściej. Jednakże, znalazłam sposób na wprowadzenie porządku – do boju stanęły zakupione zakładki indeksujące.

---

---

Słowem podsumowania

Na polskim rynku, gdzie panuje mocny deficyt pomocy dydaktycznej do nauki koreańskiego, „Koreański nie gryzie!” okazuje się godną uwagi pozycją, spełniającą oczekiwania osób pragnących poznać podstawy, dobrnąć na poziom początkujący. Zaspokoi on samouków, którzy dopiero co zapragnęli zapoznać się z tajnikami mowy azjatyckiego tygrysa zamieszkującego południową część półwyspu. Jak głosi okładka – kurs jest niezwykle innowacyjny, nauka z nim przebiega w sposób aktywny i jakże bujny. Dla mnie okazał się dobrym pomocnikiem w odświeżeniu pamięci, przypomnieniu, że co do słówek to jest ona nazbyt leniwa i czas najwyższy to zmienić, ponownie zakodować w umyśle ważne słownictwo, bez którego egzystencja z koreańskim u boku okazuje się niemożliwa.

Wydawnictwo mogłoby pomyśleć o kontynuacji kursu, np. komponując „Koreański nie gryzie 2”, czy też obmyślić inny pomysł na stworzenie jakiegoś cyklu, aby osoba zainteresowana nauką nie zatrzymała się na poziomie A1 [jak zapewniają autorzy we wstępie] – jaki uzyska po ukończeniu kursu „Koreański nie gryzie!”. Nie wiem jak prezentują się inne języki z serii „… nie gryzie”, jednakże wydanie o mowie Kraju Spokojnego Poranka śmiem ocenić dość pozytywnie, choć odczuwam niedosyt, bo jak wcześniej wspomniałam, dla mnie oprócz dużej ilości słownictwa (niektóre z nich wyparowały z pamięci, bo gdzieś się tam po niej kołatały i zakopały w dalekich zakamarkach, a niektóre dopiero poznałam) i zaledwie kilku konstrukcji gramatycznych, kurs stanowił odświeżenie wiedzy. Ale! Nowicjuszom poda pomocną dłoń w odkrywaniu koreańskiego od kołyski, za razem sprowadzając na dobrą ścieżkę. Mam nadzieję, że także zachęci do dalszej nauki – nawet na własną rękę.

– Więc –

•••

Uzyskałam możliwość zapoznania się z kursem językowym ,,Koreański nie gryzie!” dzięki uprzejmości wydawnictwa Edgard.

Recenzja: 잔디
KL

---

Posted by 서희 on 07/30/2014

https://hanmunsi.wordpress.com/2014/07/30/recenzja-koreanski-nie-gryzie/